در پی تصویب برنامه گمانه‌زنی باستان‌ شناختی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه ستران شهر آجین (آژین) در شهرستان اسدآباد همدان این برنامه به مرحله اجرا درآمد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، امیر بهرامی سرپرست هیأت باستان‌شناسی با اعلام این خبر و با بیان‌اینکه تپه ستران آجین (آژین) در استان همدان، شهرستان اسدآباد، بخش پیرسلمان و در شمال‌شرقی شهر آجین واقع شده تصریح کرد: این محوطه باستانی در تاریخ ۱۰/‏۱۱/‏۱۳۸۳‬ با شماره ۱۱۳۵۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده و از بخش شرقی تپه یک جاده آسفالت به سمت روستاهای دهستان کُلیایی عبور می‌کند. ضلع شمالی و غربی تپه نیز توسط منازل مسکونی محصور شده و در ضلع جنوبی تپه نیز ساختمان شهرداری آجین قرار گرفته است.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی اظهار کرد: محوطه باستانی ستران آجین (آژین) در محدوده بافت شهری قرار گرفته است و با توجه به فعالیت‌های عمرانی شهری در معرض تهدید و نابودی قرار دارد. این محوطه از یک سو به دلیل احاطه آن توسط منازل مسکونی تبدیل به زباله‌دانی شده و از سوی دیگر ساخت و سازهای جدید شهری باعث از بین رفتن بخش‌هایی از تپه شده و نهشته‌ها و آثار معماری تپه را تخریب کرده است.

بهرامی گفت: ضرورت اقدامات پیشگیرانه در راستای حفاظت از این تپه در اولین اقدام مؤثر، مشخص کردن محدوده عرصه و پیشنهاد حریم آن است تا وضعیت حریم آن روشن شود تا ادارات مختلف برنامه‌های عمرانی و خدماتی خود را با توجه به وضعیت موجود اثر و با هماهنگی میراث‌فرهنگی و رعایت ضوابط عرصه و حریم این محوطه باستانی به اجرا درآورند.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی افزود: ارائه طرح حفاظتی و همچنین مجاب کردن ارگان‌های دولتی از جمله فرمانداری و شهرداری شهرستان به‌منظور مساعدت در جلوگیری از تعرض بیشتر به تپه و همچنین پاکسازی سطح تپه از نخاله و زباله بسیار ضروری است.

این باستان‌شناس اظهار کرد: پژوهش میدانی باستان‌شناختی تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تپه ستران آجین با ایجاد ۲۰ گمانه به ابعاد ۵/۱×۵/۱ متر در اطراف محوطه و کاوش آنها بر اساس لایه‌بندی طبیعی نهشته‌ها انجام شد. عمق کاوش در گمانه از ۱.۵ تا ۳ متر متغیر است. بر اساس نتایج حاصل از این برنامه میدانی، مشخص شد که عرصه واقعی این محوطه حدود ۱.۵ هکتار است.

قدیمی‌ترین بقایای استقراری تپه ستران آجین مربوط به هزاره چهارم قبل از میلاد است. این محوطه در دوران‌های تاریخی و اسلامی نیز مورد استفاده مردمان بوده است.