نشست تخصصی «میراث فرهنگی ناملموس و تاب‌آوری در برابر تغییرات اقلیمی و تاثیرات آن در آسیای غربی و مرکزی، با تاکید ویژه بر نقش فعالان غیردولتی» برگزار می‌شود.

به گزارش خبرگزاری مهر، آتوسا مؤمنی، رئیس مرکز میراث ناملموس تهران در نشست خبری به مناسبت برگزاری نشست تخصصی زیرمنطقه‌ای «میراث فرهنگی ناملموس و تاب‌آوری در برابر تغییرات اقلیمی و تأثیرات آن در آسیای غربی و مرکزی، با تاکید ویژه بر نقش فعالان غیردولتی» امروز دوشنبه مهرماه ۱۴۰۲ در عمارت تاریخی کوشک برگزار شد.

مؤمنی با اشاره به بیستمین سالگرد تصویب کنوانسیون ۲۰۰۳ پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس یونسکو آن را به‌عنوان کنوانسیون مادر سازمان یونسکو معرفی کرد و افزود: پس از تصویب کنوانسیون ۱۹۷۲ در راستای حفاظت از میراث‌فرهنگی یادمانی و معرفی به‌عنوان میراث بشری خلائی برای بخشی از این میراث که پشتوانه خلق آثار یادمانی هستند، وجود داشت به همین علت برای حفاظت و صیانت از آثار یادمانی کنوانسیون ۲۰۰۳ با هدف ایجاد وفاق بین ملت‌ها و کشورها شکل گرفت.

وی با بیان اینکه ایران به دلیل اقدامات مؤثر و فعالیت‌های حفاظتی، مرمتی و احیاگری‌های مؤثر در حوزه میراث‌فرهنگی ملموس و ناملموس جز سکان‌داران اصلی این عرصه محسوب می‌شود، ادامه داد: مرکز ناملموس تهران با عنوان مرکز پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی در راستای آگاهی‌افزایی، پاسداری، ظرفیت‌سازی و شبکه‌سازی برای حفاظت، صیانت و ترویج میراث‌فرهنگی ناملموس اقدامات مؤثری را در این منطقه که ۲۴ کشور زیرمجموعه آن و ۱۱ کشور عضو مرکز تهران هستند، انجام می‌دهد.

رئیس مرکز میراث‌ناملموس تهران با اشاره به تشکیل مجدد شورای حکام به ریاست علی دارابی در تیرماه سال جاری ادامه داد: برنامه اجرایی را با رأی کشورها به تصویب رسانده‌ایم و نخستین برنامه مصوب شده را با همکاری کشور کره اجرایی می‌کنیم.

مؤمنی ادامه داد: سازمان یونسکو علاوه بر ظرفیت‌سازی و پژوهش، وظیفه شبکه‌سازی در کشورهای منطقه را نیز به‌منظور حفاظت، ترویج، پاسداری و انتقال بین نسلی را بر عهده ما گذاشته است.

وی به برگزاری این رویداد به‌عنوان دستورکار اشاره کرد و افزود: افتتاحیه این رویداد ۲۵ مهرماه ۱۴۰۲ برابر با ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳ بیستمین سالگرد تصویب کنوانسیون ۲۰۰۳ پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس یونسکو در اصفهان با حضور کشورهای افغانستان، پاکستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکیه و ارمنستان برگزار و همچنین در روزهای ۲۶ و ۲۷ مهرماه نشست‌های تخصصی با حضور ۱۵ متخصص برجسته برپا می‌شود.

رئیس مرکز میراث‌ناملموس تهران با اشاره به حضور متخصصانی از ژاپن و اندونزی ادامه داد: ما در این نشست به دنبال تشکیل یک انجمن غیر دولتی جهانی هستیم. این کشورها همگی در بعضی از آسیب‌های نشأت گرفته از پدیده تغییرات اقلیمی و تأثیر آن دارای اشتراکات و میزبان عناصری از میراث‌فرهنگی ناملموس به شکل دانش و کنش‌های سنتی هستند، بنابراین پتانسیل کمک به اجتماعات محلی را برای تقویت تاب‌آوری آنان در مقابل آثار تغییرات اقلیمی و همچنین کمک به آنان برای کاهش تغییرات اقلیمی و در نهایت کمک به پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس در مواجهه با تغییرات اقلیمی و اثرات آن دارند.

به گفته وی فراهم آوردن فرصتی برای کارشناسان این کشورها برای به اشتراک‌گذاری تجارب‌شان از طریق ارائه مطالعات موردی، رصد مشترک آثار تغییرات اقلیمی بر میراث‌فرهنگی ناملموس و پیشنهاد اجرای پروژه‌های آزمایشی در کشورهای منتخب با هدف ارتقای آگاهی‌ها در مورد چگونگی پاسداری از میراث‌فرهنگی ناملموس می‌تواند به ارتقا و تقویت تاب‌آوری اجتماعات محلی در مواجهه با تغییرات اقلیمی و آثار آن همچنین بهبود رفاه حال اجتماعات محلی کمک‌رسان باشد.

مؤمنی با بیان اینکه بحران‌های طبیعی ابعاد متفاوت و گسترده‌ای را در برمی‌گیرد، ادامه داد: طبقه‌بندی و درجه‌بندی بحران‌های حادث در هر سرزمینی متفاوت است. یک جامعه بحران‌زده تنها شامل انسان‌ها نیست، انسان، طبیعت و منابع سه ضلع مثلث هستند که بحران‌ها هر سه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باید اطلاع این مثلت به یکدیگر متصل شوند.

رئیس مرکز میراث ناملموس تهران تصریح کرد: میراث ناملموس می‌تواند فرصتی برای بالابردن تاب‌آوری مردم ایجاد کند که دوباره خود را با زمین آسیب‌دیده و منابع تطبیق دهند و ارتباط برقرار کنند.

وی بر اهمیت نقش فعالان غیردولتی و تشکل‌های مردم‌نهاد در مواجه با بحران‌ها تاکید کرد و ادامه داد: تشکل‌های مردم‌نهاد برخواسته از جامعه مدنی و محلی هستند و می‌توانند در راستای بهره‌مندی از ظرفیت‌های دولتی برای جامعه محلی و ارتباط سازنده بین مردم آسیب‌دیده و منطقه‌ای که به آن تعلق دارند نقش مهمی ایفا کنند.

مؤمنی با بیان اینکه از چهل ماده کنوانسیون ۲۰۲۳ سه ماده بر موضوع تشکل‌های مردم نهاد اشاره دارد، افزود: این نهادها در راستای پاسداری، انتقال، ترویج، ظرفیت‌سازی و شبکه‌سازی برای تداوم‌پذیری و زیست‌پذیری نسل‌های آینده حائز اهمیت هستند. میراث‌فرهنگی ناملموس متعلق به مردم است و حفاظت، حمایت، صیانت و تلاش برای انتقال بین نسلی آنها بر عهده مردم است.